ΞΕΝΙΑ/Φιλοξενία. Παρελθόν | Παρόν | Μέλλον του ελληνικού τουρισμού, Ανδρίτσαινα 2016

Ένα εργαστήρι για φοιτητές αρχιτεκτονικής και design.

Οργανώθηκε από το περιοδικό GreekArchitects.gr σε συνεργασία με το ξενοδοχείο Θεοξένια (Ξενία Ανδρίτσαινας).

Οργανωτική επιτροπή: Μανώλης Οικονόμου, Κατερίνα Ζησιμοπούλου, Σωτηρία Σωτηροπούλου.

Υπό την αιγίδα του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής με την υποστήριξη Σχολή Βακαλό Art & Design και τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
Μέγας χορηγός του εργαστηρίου είναι η KNAUF.

Διδάσκοντες: Ελένη Αμερικάνου, Πάνος Εξαρχόπουλος, Ελισάβετ Χρυσοχοΐδη, Μανώλης Ηλιάκης. 

Το Ξενία της Ανδρίτσαινας (Θεοξένια) είναι σχεδιασμένο το 1959 από την αρχιτέκτονα της ομάδας του Άρη Κωνσταντινίδη στον ΕΟΤ, Καίτη Διαλεισμά. Στο ξενοδοχείο αυτό διακρίνουμε το δημιουργικό τρόπο που η ίδια ερμήνευσε την παράδοση. Το κτίριο ακολουθεί τη μορφολογία του εδάφους με χαρακτηριστικό στοιχείο τον μεγάλο πέτρινο τοίχο που χαρακτηρίζει το κτιριακό συγκρότημα. Έτσι, το ξενοδοχείο, σε ψηλότερη στάθμη από το δρόμο, κυριαρχεί στην περιοχή συνδυάζοντας τη λιθοδομή του ισογείου με τον εμφανή σκελετό και τα μεγάλα ανοίγματα των υπόλοιπων χώρων. Έχει σχεδιαστεί με τις αρχές και τη φιλοσοφία που χαρακτηρίζει τα περισσότερα Ξενία, με τους κοινόχρηστους χώρους όπως το lobby, το εστιατόριο κ.λπ. να μπορούν να φιλοξενούν περισσότερο κόσμο από τη δυναμικότητα των δωματίων.Τα δε δωμάτια και οι λοιποί χώροι ανταποκρίνονται σε μια ολιστική φιλοσοφία τουριστικής διαμονής.

Σήμερα, το Θεοξένια είναι από τα λίγα Ξενία που συνεχίζουν να λειτουργούν, με ιδιωτική διεύθυνση, και το μοναδικό το οποίο διατηρεί σε πολύ μεγάλο βαθμό την αρχική εσωτερική αρχιτεκτονική σχεδίαση, και μάλιστα με τους πρωτότυπους χρωματισμούς και τα έπιπλα. Αποτελείται από κοινόχρηστους χώρους και δύο πτέρυγες δωματίων. Η αρχική ξενοδοχειακή μονάδα (1959) είναι δυναμικότητας τριάντα δυο κλινών και στην δεκαετία του '70 προστέθηκε και δεύτερη πτέρυγα δυναμικότητας σαράντα κλινών.

Ο στόχος του επταήμερου εργαστηρίου, που πραγματοποιήθηκε στους χώρους του Θεοξένια, ήταν να ανοίξει ο διάλογος -μέσα από ομιλίες, παρουσιάσεις και συζητήσεις- για τα Ξενία, τον ΕΟΤ και γενικά τον τουριστικό τομέα, για τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισαν και συνεχίζουν να διαδραματίζουν τα Ξενία στην εποχή μας. Οι συμμετέχοντες, βιώνοντας την εμπειρία του να διαμένουν σε ένα Ξενία που δεν έχει αλλοιωθεί και διατηρεί την αρχική του αύρα και χρησιμοποιώντας το ως καμβά σε σχεδιαστικό αλλά και θεωρητικό επίπεδο, ερεύνησαν τους τρόπους με τους οποίους τα ξενοδοχεία αυτά -που αντιπροσωπεύουν μια ολόκληρη φιλοσοφία και στάση ζωής- θα μπορούσαν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και να γίνουν και πάλι τουριστικός προορισμός. Στο πλαίσιο του προγράμματος-εργαστηρίου διερευνήθηκαν οι πολλαπλές δυνατότητες «αναβίωσης» και επανενεργοποίησης των ξενοδοχείων αυτών, μέσα στις τρέχουσες –πολύ διαφορετικές από την εποχή που κατασκευάστηκαν– συνθήκες της ξενοδοχειακής αγοράς και στα νέα «τουριστικά ήθη», πάντα υπό την προϋπόθεση να διατηρηθούν τα αυθεντικά υφολογικά χαρακτηριστικά και η ολιστική σχεδιαστική φιλοσοφία που διέπει την αρχιτεκτονική των «Ξενία».