Οι ελληνικές πόλεις χρειάζονται ένα δίκτυο μεγάλων ποδηλατικών αξόνων με υπερτοπικό χαρακτήρα που αυτή τη στιγμή είναι ανύπαρκτο ή αν υπάρχει είναι υποτυπώδες. Ένα τέτοιο υπερτοπικό δίκτυο θα μπορεί να ενώνει δήμους και γειτονιές περνώντας από κεντρικούς οδικούς άξονες. Παράλληλα με αυτό το δίκτυο, θα πρέπει να σχεδιαστούν συμπληρωματικές υποδομές, όπως χώροι πρασίνου, χώροι κίνησης πεζών-ΑμεΑ, υπαίθριοι χώροι συνάντησης και χώροι στάθμευσης ποδηλάτων. Θεωρείται δε αυτονόητο ότι όλες αυτές οι υποδομές χρήζουν προστασίας ώστε να αποφευχθεί η φθορά και κατ’ επέκταση η αχρήστευσή τους.

Κρίνεται αναγκαία η δημιουργία θεσμικών αλλαγών που θα υποστηρίξουν την παραπάνω κατεύθυνση, όπως οι ακόλουθες:

-        Η μείωση των ορίων ταχύτητας στους δρόμους των πόλεων.

-        Ο περιορισμός κυκλοφορίας των ΙΧ σε μεγάλο μέρος της πόλης, εφόσον υπάρξει σχετική μελέτη και ουσιαστική αναβάθμιση των ΜΜΜ.

-        Οι άμεσες και δραστικές επεμβάσεις από τους Δήμους για μια βιώσιμη και οικολογικά φιλική πόλη.

-        Η αλλαγή του ΚΟΚ με προτεραιότητα την ασφάλεια του ποδηλάτη και του πεζού.

-        Η ανάπτυξη μεθόδων συμμετοχικού σχεδιασμού.

Στο πλαίσιο αυτού του σκεπτικού, η ομάδα του Yolkstudio είχε την ευκαιρία να μελετήσει in situ ένα δίκτυο ποδηλατοδρόμων και των διαμορφώσεων γύρω από αυτούς, σε έναν από τους μεγάλους δήμους της Αθήνας και σε επίπεδο προσχεδίων-ανάπτυξης ιδεών. Η ομάδα διαμόρφωσε προτάσεις που στηρίχτηκαν στην ιδιαίτερη ιστορία και τον πολιτισμό του Δήμου, προκειμένου οι κάτοικοι να υποδεχθούν φιλικά τις διαμορφώσεις και να τις οικειοποιηθούν. Δυστυχώς στην χώρα μας δεν είναι ευρέως διαδεδομένα τα μοντέλα διακυβέρνησης, στα οποία υπάρχει ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών. Ο συμμετοχικός σχεδιασμός, όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης, κρίνεται στις μέρες μας απαραίτητος, δεδομένου ότι ως πολιτισμός ορίζεται πλέον όχι μόνο αυτόν που παράγεται από τους επώνυμους δημιουργούς, αλλά και αυτό που προκύπτει αυθόρμητα από τους ανώνυμους κατοίκους ενός τόπου.